Διαπιστώσεις...

Σήμερα είναι μια καινούργια ημέρα. Σαν σήμερα, γεννήθηκε η ιδέα και το όνομα της Koutsoballa. Ένας συνδυασμός κουτσομπολιού και μπάλας...Δεν είναι όμως αυτό το ζήτημα σήμερα.
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις των τελευταίων καιρών. Να δω αν η σταδιακή μου μεταμόρφωση, από ήρεμο και σκεπτόμενο άνθρωπο, σε απαθές και μνησίκακο αγρίμι, συμβαίνει και σε άλλους. Και συνεχίζω...

Ποτέ στην ζωή μου δεν είχα νιώσει κάποιου είδους, αντιπαλότητα ή έχθρα. Τώρα όμως, έχω την αίσθηση της αδικίας, πάρα πολύ έντονη. Μου προκαλεί σχεδόν ταξικό μίσος. Δεν μπορώ και δεν ανέχομαι να περπατώ στους δρόμους της γενέθλιας πόλης μου και ν' αντικρίζω γέρους να ψάχνουν τα σκουπίδια, καμπουριασμένους ανθρώπους, χωρίς ίχνος ελπίδας, να κάθονται σαν αποχαυνωμένοι, συζητήσεις με περιεχόμενο "δεν μπορώ να πληρώσω το χαράτσι, την εφορία κοκ". Και από την αντίπερα όχθη, να βομβαρδίζομαι από δήθεν ξερόλες, που "ξέρουν" το συμφέρον μου και αντιπροτείνουν ότι "δεν υπάρχει άλλη λύση". Δεν αντέχω να βλέπω τηλεόραση, ν' ακούω κούφια λόγια, να ανέχομαι σκουπίδια τύπου "Σουλεϊμάν" κτλ, να βλέπω άχρηστους να θεωρούν ότι ελέγχουν τη σκέψη μας και να επαίρονται γι' αυτό. Όχι, δεν δέχομαι να με πατρονάρουν αδαή και απαίδευτα ανθρωπάρια της πλάκας, που η βαρύτητα των λόγων τους και των απόψεών τους είναι ανάλογη του περιεχομένου των παντελονιών τους. Ανύπαρκτη! Δεν αναφέρομαι μόνο στους πολιτικούς, κάθε είδους, χρώματος και ιδεολογίας(;;;), αλλά σε όλο το σάπιο σύστημα από δημοσιογράφους, δημόσιους λειτουργούς, ανεξάρτητες (;;;) αρχές κοκ. Δηλαδή, όλους! Καταφέραμε και πάλι να χωριστούμε σε στρατόπεδα και ν'αλληλοσπαραζόμαστε. Να μισεί ο ένας τον άλλο. Και αυτό γιατί; Γιατί αυτό είναι το κουσούρι μας. Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα μας. Γιατί ΠΑΝΤΑ δίπλα σ' ένα Λεωνίδα, θα είναι ένας Εφιάλτης. ΄

Έγινε πολύς λόγος για τις ελληνικές επιχειρήσεις που άλλαξαν έδρα κι έφυγαν από δω. Για πείτε μου ένα καλό λόγο να μείνουν. Επειδή υπάρχει ένα ευνομούμενο κράτος, που σέβεται τους πολίτες του; Επειδή υπάρχει ένα ασφαλές επιχειρηματικό τοπίο και δεν είναι έρμαια των αρπακτικών διαθέσεων των εκάστοτε κυβερνώντων; Για πιο λόγο εγώ σαν άτομο, επιχείρηση, φορολογούμενος, Έλληνας βρε αδελφέ, να βάλω πλάτη να βγούμε από την (επίπλαστη) κρίση; Για να λένε οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι "στην υγεία των κορόιδων"; Αυτό το συναίσθημα της αδικίας, το νιώθει πάρα πολύς κόσμος. Και είναι βόμβα στα θεμέλια του τόπου. Δεν είναι δυνατόν πάντα να ματώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να την γλυτώνουν πάντα, αλλά δυστυχώς, αυτό συμβαίνει. Προσοχή, δεν υπερασπίζομαι τον κάθε αχόρταγο επιχειρηματία. Απλά επισημαίνω ότι όποιος μπορεί και έχει την δυνατότητα, την κάνει. Και πάντα μένουν πίσω, να πληρώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Το αποτέλεσμα; Μίσος και πάλι μίσος. Μια τρύπα στο νερό.

Απαιτώ να μου φέρεται το Κράτος που ΕΓΩ πληρώνω, σαν πολίτη και όχι σαν δούλο. Απαιτώ να αποκτήσει το Κράτος που ΕΓΩ πληρώνω, αυτά για τα οποία έχω ήδη πληρώσει. Απαιτώ να δω τα λεφτά που ΕΓΩ πληρώνω, κάθε χρόνο, σε παράλογες φοροεπιδρομές, να πιάνουν τόπο. Απαιτώ να πηγαίνω στον προορισμό μου, με ασφάλεια, χωρίς να πληρώνω κάτι που έχω ΗΔΗ πληρώσει, ξανά και ξανά και ξανά. Απαιτώ ιατρική περίθαλψη και ανθρώπινες συνθήκες, γιατί το ακριβοπληρώνω κάθε μήνα και το αξίζω. Απαιτώ γιατί μου έχουν στερήσει το δικαίωμα να έχω και να ελπίζω.

Τι πιστεύω; Η κρίση θα κατασπαράξει τουλάχιστον τρεις - τέσσερις ακόμα "κυβερνήσεις".  Θα χρησιμεύσει σαν καθαρτήριο όλων των λυμάτων που υπάρχουν, αυτή τη στιγμή, ανάμεσά μας. Όπως έχει δείξει, πολλές φορές, η Ιστορία, μετά την καταιγίδα, έρχεται η νηνεμία. Είμαι πεπεισμένος, ότι θα έρθει ο "τρελός" που θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία και θα κάνει επανεκκίνηση στη χώρα. Και εδώ που μας έφεραν όλοι τους, εδώ θα έρθουν κι αυτοί. Όταν πιάνει φωτιά, δεν καίγεται ένα μόνο δέντρο, αλλά και τα διπλανά του. Και αυτό θα το καταλάβουν όλοι τους από την καλή και από την ανάποδη. Μέχρι τότε, υπομονή...