Μόλις τελείωσε η πρεμιέρα του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, με το εναρκτήριο ματς όπου η Εθνική μας ήρθε ισόπαλη με την Πολωνία με 1-1. Ακόμα τραβάω τις τρίχες μου από τα νεύρα μου...Και για να μην με πάρει ο ύπνος...
Αυτά τα ξέρετε...Το τι μας έμεινε όμως είναι όλο το ζουμί. Και μάλλον θα ενοχλήσουμε πολύ κόσμο...
Καταρχήν, μόνο και μόνο που βάλαμε γκολ και δεν χάσαμε, μας χαροποίησε ιδιαίτερα, μιας και το τσίρκο που έβαλαν για διαιτητή, έκανε τα πάντα για να βγει νικητής η οικοδέσποινα Πολωνία. Μα καλά τι κίτρινες κάρτες ήταν αυτές στον Παπασταθόπουλο; Ήμαρτον! Αλλά μέχρι εδώ...
Αρχίζουν τα ωραία τώρα. Δεν αντέχεται αυτή η ομάδα. Δεν υποφέρεται. Αλήθεια γιατί παρεξηγήθηκαν όταν τους χαρακτήρισαν σαν την πιο βαρετή ομάδα του τουρνουά; Αφού είναι! Ποιός σώφρων άνθρωπος ξεκινά στην ενδεκάδα τον τερματοφύλακα - στύλο (δηλαδή όρθιο αγγούρι) Χαλκιά; Αυτό το παιδί, από πότε έχει να παίξει στην ομάδα του; Καλά, εννοούμε... Ποιο αστέρι έχει σαν τριάδα χαφ τον Καραγκούνη ( πιο εκνευριστικός κι από τον Σόιμπλε), τον Κατσουράνη (αυτό που αντί να τρέχει, δείχνει ), και τον Μανιάτη (μην τον αδικούμε, ήταν καλός); Και ακόμα χειρότερα, τον Σαμαρά σαν αριστερό εξτρέμ (χωρίς ίχνος ταχύτητας, έκρηξης ή οποιαδήποτε σχέση με εξτρέμ) και τον...Γκέκα κορυφή; Πότε ήταν παίκτης ο Γκέκας και δεν το ξέραμε; Καλά ο Νίνης δεν υπάρχει. Έχει καταντήσει πιο γατάκι και απ' τον Φετφατζίδη.
Θέλετε να μου πείτε ότι δεν υπάρχει κανονικό αριστερό εξτρέμ και πρέπει να παίζει ο Σαμαράς; Και αντί για τον Μήτρογλου, να παίζει ο πρώην ποδοσφαιριστής Γκέκας; Βασική αρχή του 4-3-3 είναι τα χαφ σου να...τρώνε παιδιά, όχι να τρέχουν σαν χεσμένοι (Κατσούρ τ'ακούς;) και να'χεις εξτρέμ - βέλη, όχι πιο αργούς κι από replay. Αλλά είπαμε...Από το 2004 τί άλλαξε; Έφυγαν οι παικτούρες με...μπαλάκια ( Ζαγοράκης, Τσάρτας) και μείναν μόνο τα ...μπαλάκια (και όχι με την καλή έννοια).
Αυτό που μ' εκνευρίζει είναι ότι αυτό το αποτέλεσμα θα ρίξει φούμο σε όλες τις παθογένειες αυτής της ομάδας. Επειδή παίζουμε προκριματικά με τυχαίους τύπου Αρμενίας, Τουρκμενιστάν και λοιπούς αστείους, κερδίζουμε όπως - όπως και περνάμε, όλοι πιστεύουν ότι είμαστε και ομαδάρα. Πλανώνται πλάνην οικτρά. Επειδή υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι όσο περισσότερο γκαρίξουν, τόσο πιο ...εθνικάρες είναι ( βλέπε Sport Fm), και αγιοποιούν οτιδήποτε κάνει αυτή η ομάδα, αυτό δεν σημαίνει ότι ξαφνικά η Εθνική μας είναι και κανένα τέρας του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Μια ομάδα της σειράς είμαστε και μάλιστα εξαιρετικά τυχερή. Στο πρώτο ημίχρονο έπρεπε να είχαμε τουλάχιστον τρία μπαλλάκια. Αλλά είπαμε...Αν χάναμε απ' αυτό το σούργελο-ομάδα της Πολωνίας, θα ήμασταν για χαρακίρι. Αυτοί ήταν τελείως τυχαίοι. Αν εξαιρέσεις τον Kuba και λίγο τον Levantovski ( υπερεκτιμημένος ), ήταν άστα να πάνε. Και φτάνεις στο σημείο να γυρίσεις το ματς, να βρεθείς με πέναλτυ και να βάζεις να το χτυπήσει ο ...Καραγκούνης που νομίζει ότι παίζει με την Δόξα Κρανούλας...Ε όχι ρε πούστη μου, όχι και αυτό!!! Κι επειδή όλα έχουν λογική εξήγηση, κοιτάξτε τα μούτρα που είναι στον πάγκο...Φερνάντο Σάντος...ο Στρατηγός. Ρε δε...μαμιόμαστε ν' ασπρίσουμε. Πιο loser απ' αυτόν τον άνθρωπο υπάρχει; Τουλάχιστον ο βαψομαλλιάς ενέπνεε και απέπνεε αισιοδοξία. Αυτός με μια μόνιμα ξινισμένη μούρη, μόνιμα μες την μίρλα και την κατήφλα. Άστο ρε μεγάλε, αν σε στεναχωρεί το άθλημα, γίνε κηπουρός.
Εν κατακλείδι, δεν αξίζαμε την ισοπαλία. Αν υπήρχε στοιχειώδης σοβαρότητα, απ' όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο, και εννοούμε τα πάντα, από νοοτροπία παικτών-παραγόντων-φιλάθλων-δημοσιογράφων, θα έπρεπε να τους είχαμε ...για τρία και για πλάκα. Αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί, είναι αυτό που έρχεται...Και λέγετε Ρωσία! Καληνύχτα και συνεχίστε να ονειρεύεστε περασμένα μεγαλεία...
Αυτά τα ξέρετε...Το τι μας έμεινε όμως είναι όλο το ζουμί. Και μάλλον θα ενοχλήσουμε πολύ κόσμο...
Καταρχήν, μόνο και μόνο που βάλαμε γκολ και δεν χάσαμε, μας χαροποίησε ιδιαίτερα, μιας και το τσίρκο που έβαλαν για διαιτητή, έκανε τα πάντα για να βγει νικητής η οικοδέσποινα Πολωνία. Μα καλά τι κίτρινες κάρτες ήταν αυτές στον Παπασταθόπουλο; Ήμαρτον! Αλλά μέχρι εδώ...
Αρχίζουν τα ωραία τώρα. Δεν αντέχεται αυτή η ομάδα. Δεν υποφέρεται. Αλήθεια γιατί παρεξηγήθηκαν όταν τους χαρακτήρισαν σαν την πιο βαρετή ομάδα του τουρνουά; Αφού είναι! Ποιός σώφρων άνθρωπος ξεκινά στην ενδεκάδα τον τερματοφύλακα - στύλο (δηλαδή όρθιο αγγούρι) Χαλκιά; Αυτό το παιδί, από πότε έχει να παίξει στην ομάδα του; Καλά, εννοούμε... Ποιο αστέρι έχει σαν τριάδα χαφ τον Καραγκούνη ( πιο εκνευριστικός κι από τον Σόιμπλε), τον Κατσουράνη (αυτό που αντί να τρέχει, δείχνει ), και τον Μανιάτη (μην τον αδικούμε, ήταν καλός); Και ακόμα χειρότερα, τον Σαμαρά σαν αριστερό εξτρέμ (χωρίς ίχνος ταχύτητας, έκρηξης ή οποιαδήποτε σχέση με εξτρέμ) και τον...Γκέκα κορυφή; Πότε ήταν παίκτης ο Γκέκας και δεν το ξέραμε; Καλά ο Νίνης δεν υπάρχει. Έχει καταντήσει πιο γατάκι και απ' τον Φετφατζίδη.
Θέλετε να μου πείτε ότι δεν υπάρχει κανονικό αριστερό εξτρέμ και πρέπει να παίζει ο Σαμαράς; Και αντί για τον Μήτρογλου, να παίζει ο πρώην ποδοσφαιριστής Γκέκας; Βασική αρχή του 4-3-3 είναι τα χαφ σου να...τρώνε παιδιά, όχι να τρέχουν σαν χεσμένοι (Κατσούρ τ'ακούς;) και να'χεις εξτρέμ - βέλη, όχι πιο αργούς κι από replay. Αλλά είπαμε...Από το 2004 τί άλλαξε; Έφυγαν οι παικτούρες με...μπαλάκια ( Ζαγοράκης, Τσάρτας) και μείναν μόνο τα ...μπαλάκια (και όχι με την καλή έννοια).
Αυτό που μ' εκνευρίζει είναι ότι αυτό το αποτέλεσμα θα ρίξει φούμο σε όλες τις παθογένειες αυτής της ομάδας. Επειδή παίζουμε προκριματικά με τυχαίους τύπου Αρμενίας, Τουρκμενιστάν και λοιπούς αστείους, κερδίζουμε όπως - όπως και περνάμε, όλοι πιστεύουν ότι είμαστε και ομαδάρα. Πλανώνται πλάνην οικτρά. Επειδή υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι όσο περισσότερο γκαρίξουν, τόσο πιο ...εθνικάρες είναι ( βλέπε Sport Fm), και αγιοποιούν οτιδήποτε κάνει αυτή η ομάδα, αυτό δεν σημαίνει ότι ξαφνικά η Εθνική μας είναι και κανένα τέρας του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Μια ομάδα της σειράς είμαστε και μάλιστα εξαιρετικά τυχερή. Στο πρώτο ημίχρονο έπρεπε να είχαμε τουλάχιστον τρία μπαλλάκια. Αλλά είπαμε...Αν χάναμε απ' αυτό το σούργελο-ομάδα της Πολωνίας, θα ήμασταν για χαρακίρι. Αυτοί ήταν τελείως τυχαίοι. Αν εξαιρέσεις τον Kuba και λίγο τον Levantovski ( υπερεκτιμημένος ), ήταν άστα να πάνε. Και φτάνεις στο σημείο να γυρίσεις το ματς, να βρεθείς με πέναλτυ και να βάζεις να το χτυπήσει ο ...Καραγκούνης που νομίζει ότι παίζει με την Δόξα Κρανούλας...Ε όχι ρε πούστη μου, όχι και αυτό!!! Κι επειδή όλα έχουν λογική εξήγηση, κοιτάξτε τα μούτρα που είναι στον πάγκο...Φερνάντο Σάντος...ο Στρατηγός. Ρε δε...μαμιόμαστε ν' ασπρίσουμε. Πιο loser απ' αυτόν τον άνθρωπο υπάρχει; Τουλάχιστον ο βαψομαλλιάς ενέπνεε και απέπνεε αισιοδοξία. Αυτός με μια μόνιμα ξινισμένη μούρη, μόνιμα μες την μίρλα και την κατήφλα. Άστο ρε μεγάλε, αν σε στεναχωρεί το άθλημα, γίνε κηπουρός.
Εν κατακλείδι, δεν αξίζαμε την ισοπαλία. Αν υπήρχε στοιχειώδης σοβαρότητα, απ' όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο, και εννοούμε τα πάντα, από νοοτροπία παικτών-παραγόντων-φιλάθλων-δημοσιογράφων, θα έπρεπε να τους είχαμε ...για τρία και για πλάκα. Αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί, είναι αυτό που έρχεται...Και λέγετε Ρωσία! Καληνύχτα και συνεχίστε να ονειρεύεστε περασμένα μεγαλεία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου