Απίστευτο!!! Ο γαύρος πήρε την Ευρωλίγκα! Από το πουθενά, όντας ωσεί παρών σε όλο το ματς, έπαιξε τις κάλτσες του στο τέταρτο δεκάλεπτο και κέρδισε την ΤΣΣΚΑ εκεί που πονάει πιο πολύ...στο τελευταίο λεπτό. Τελικά το μπάσκετ είναι το άθλημα που, κατά κοινή ομολογία, ταιριάζει περισσότερο στον Έλληνα. Μας αρέσει να είμαστε τα αουτσάϊντερ σε κάθε αναμέτρηση. Μόνο έτσι αποδίδουμε. Τί να πρωτοθυμηθούμε; Το EURO 2004; Τα Ευρομπάσκετ;
Η ΤΣΣΚΑ μάλλον πίστεψε ότι κέρδισε τον αγώνα, από το τρίτο δεκάλεπτο. Στο πρώτο έπαιξε άμυνα για σεμινάριο και αιφνιδίασε. Αλλά στο τέλος λύγισε και ο λόγος πιστεύουμε ότι είναι η καθοδήγηση (ή μάλλον η έλλειψή της) από τον πάγκο. Άλλο βάρος ο Καζλάουσκας και άλλο ο Ίβκοβιτς. Προσωπική μας άποψη είναι ότι ο Σέρβος είναι πολύ μεγάλος προπονητής. Δημιουργός της μεγάλης Γιουγκοσλαβίας, αναμορφωτής πάμπολλων ομάδων, έχει μια μεγάλη διαφορά από τον έτερο πολυνίκη προπονητή, τον Ομπράντοβιτς: βγάζει παίκτες. Και αφού κατάφερε με αυτό τον Ολυμπιακό να πάρει την κούπα, τότε μόνο του σπανού τα γένια δεν μπορεί να φυτρώσουν.
Παρά τον θρίαμβο, πρέπει να γίνει κριτική, καλοπροαίρετη πάντα. Δεν θεωρούμε ότι ο MVP του Final Four ήταν ο Σπανούλης. Ήταν μάλιστα το βαρίδι που τράβαγε την ομάδα κάτω. Με Μάντζαρη άσσο και Παπανικολάου σε απίστευτα κέφια, ανέκαμψε η ομάδα. Χωρίς ψηλό (καλά τον Λάζαρο και τον Γλυνιαδάκη τί τους έχουν; Για ομορφιά;), με τον Hines να κάνει απίστευτες λαλακίες, αλλά να παίζει πολύ ξύλο στην άμυνα και τον Κέσελι ότι νά'ναι (μα καλά πότε θα παίξει αυτός μπάσκετ;). Ο Σλούκας είναι υπερεκτιμημένος και ο Άντιτς παίζει όποτε θυμάται. Παίζει βέβαια ρόλο και η χαλάρωση - υπεροψία του αντιπάλου, αλλά αυτό δεν μειώνει την υπερπροσπάθεια και τον άθλο που κατήγαγε η ομάδα του Ίβκοβιτς. Μπράβο και πάλι μπράβο.
Τέλος δύο λέξεις για τον Παναθηναϊκό. Τέλος εποχής; Παρακμή; Μετά τους αντιβιωτικούς, το χάος; Μεγάλη ομάδα, στα ίσια έπαιξε στην ΤΣΣΚΑ και μάλιστα έπρεπε να κερδίσει, αλλά δεν ήθελαν τα κοράκια. Αν φύγει ο Ομπράντοβιτς, τον βλέπω να γίνεται Άρης, δηλαδή μικρομεσαία ομάδα, με αναμνήσεις από περασμένα μεγαλεία. Μάλλον σήμερα άρχισε μαι νέα εποχή στο ελληνικό μπάσκετ. Μια πιο...κόκκινη εποχή.
Η ΤΣΣΚΑ μάλλον πίστεψε ότι κέρδισε τον αγώνα, από το τρίτο δεκάλεπτο. Στο πρώτο έπαιξε άμυνα για σεμινάριο και αιφνιδίασε. Αλλά στο τέλος λύγισε και ο λόγος πιστεύουμε ότι είναι η καθοδήγηση (ή μάλλον η έλλειψή της) από τον πάγκο. Άλλο βάρος ο Καζλάουσκας και άλλο ο Ίβκοβιτς. Προσωπική μας άποψη είναι ότι ο Σέρβος είναι πολύ μεγάλος προπονητής. Δημιουργός της μεγάλης Γιουγκοσλαβίας, αναμορφωτής πάμπολλων ομάδων, έχει μια μεγάλη διαφορά από τον έτερο πολυνίκη προπονητή, τον Ομπράντοβιτς: βγάζει παίκτες. Και αφού κατάφερε με αυτό τον Ολυμπιακό να πάρει την κούπα, τότε μόνο του σπανού τα γένια δεν μπορεί να φυτρώσουν.
Παρά τον θρίαμβο, πρέπει να γίνει κριτική, καλοπροαίρετη πάντα. Δεν θεωρούμε ότι ο MVP του Final Four ήταν ο Σπανούλης. Ήταν μάλιστα το βαρίδι που τράβαγε την ομάδα κάτω. Με Μάντζαρη άσσο και Παπανικολάου σε απίστευτα κέφια, ανέκαμψε η ομάδα. Χωρίς ψηλό (καλά τον Λάζαρο και τον Γλυνιαδάκη τί τους έχουν; Για ομορφιά;), με τον Hines να κάνει απίστευτες λαλακίες, αλλά να παίζει πολύ ξύλο στην άμυνα και τον Κέσελι ότι νά'ναι (μα καλά πότε θα παίξει αυτός μπάσκετ;). Ο Σλούκας είναι υπερεκτιμημένος και ο Άντιτς παίζει όποτε θυμάται. Παίζει βέβαια ρόλο και η χαλάρωση - υπεροψία του αντιπάλου, αλλά αυτό δεν μειώνει την υπερπροσπάθεια και τον άθλο που κατήγαγε η ομάδα του Ίβκοβιτς. Μπράβο και πάλι μπράβο.
Τέλος δύο λέξεις για τον Παναθηναϊκό. Τέλος εποχής; Παρακμή; Μετά τους αντιβιωτικούς, το χάος; Μεγάλη ομάδα, στα ίσια έπαιξε στην ΤΣΣΚΑ και μάλιστα έπρεπε να κερδίσει, αλλά δεν ήθελαν τα κοράκια. Αν φύγει ο Ομπράντοβιτς, τον βλέπω να γίνεται Άρης, δηλαδή μικρομεσαία ομάδα, με αναμνήσεις από περασμένα μεγαλεία. Μάλλον σήμερα άρχισε μαι νέα εποχή στο ελληνικό μπάσκετ. Μια πιο...κόκκινη εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου