Eurovision και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις

Μετά τα προβλήματα με το Blogger, επανερχόμεθα με όλα τα eurovisionικά αναδρομικά. Κατ'αρχήν, επειδή δεν είμαστε εμπαθείς, συγχαρίκια στην ελληνική αποστολή, που χωρίς την παραμικρή βοήθεια και υποστήριξη και κυρίως χωρίς τραγούδι, πήρε την 7η θέση. Αυτό, από μόνο του μιλάει για το τί είδαμε στον φετινό διαγωνισμό. Στο διά ταύτα τώρα. Πρέπει να ήταν παρασάγγας, ο χειρότερος διαγωνισμός που είδαμε έως σήμερα. Τα τραγούδια άθλια, η αισθητική απούσα, οι παρουσιαστές Παναγία βόηθα (με εξαίρεση την εξαίρετη Anke). Ειδικά ο άχρηστος ρεαλιτζής Stefan, που νομίζει ότι είναι η γερμανική εκδοχή του Letterman, ας του το σφυρίξουν ότι με οδοντοστοιχία όπου νά'ναι, δεν γίνεται να το παίζεις shiny happy people. Πάντως η έναρξη, με τα βεγγαλικά, την τζαζ-ροκαμπίλυ εκδοχή του Satellite και όλο τον λαό στο stage, έσκισε.
Τα τραγούδια τώρα. Ήμαρτον Παναγία μου!!!( Γεωργίου speaking). Από τα ημιτελικά είχε φανεί το μέγεθος της χλαπάτσας που θ'ακολουθήσει. Βγαίνει ένας γεράκος, με σακάκι-ρόμπα νοσοκομείου, με 5 τυχαίους να κάνουν χέϊ χό και αυτό το ονόμασαν τραγούδι Βοσνίας. Και παίρνει και 5η θέση;;;; Βγαίνουν ένα μάτσο πιθήκια, ντυμένα σαν τους νάνους της Χιονάτης και αυτοαποκαλούνται συμμετοχή της Μολδαβίας. Παρουσιάζεται ένα συγκρότημα, με τραγούδι, αυτοαποκαλούμενο rock (στην ουσία νανούρισμα), με τον τραγουδιστή να τρέχει γύρω γύρω λες και του κάηκαν τα γεμιστά, με ξώπλατη(!!!)μπλούζα και εκπροσωπεί την Δανία. Απ'αυτά τα ολίγα και μόνο, αναφωνείς "ωρέ πού πάμε"  και τραβάς τα μαλλιά σου. Πριν όμως την αλωπεκίαση λόγω έλξης (πςπςπςπςπς μεγάλε!), έρχονται και τα καλύτερα. Σκάει μύτη η Ιρλανδία! Η χώρα που γέννησε τους U2, τον Rorrie Gallagher, η χώρα με τις περισσότερες νίκες στον διαγωνισμό, συμμετέχει με κάτι μεταξύ Ευχούλη, ηλίθιου και πανηλίθιου και φιγούρα κουκλοθέατρου που'χει πέσει στην κόκα. Εδώ αρχίζει η κατάντια. Αφού το πολιτισμικό σοκ έχει αρχίσει, αρχίζουν και τα σταθερά μέλη - οι μεγάλοι. Μεγάλη Βρετανία: Καλό pop κομμάτι, που το κατέστρεψε ο lead singer των Blue, που έκραζε αντί να τραγουδά. Γαλλία: Μεγάλη φωνή ο τύπος, σε λάθος διαγωνισμό κατέβηκαν. Γερμανία: τραγούδι που τού'λειπε κάτι, με μια Lena κόλαση. Αυτή η κοπέλα, πέρσυ ήταν κοριτσάκι και φέτος γυναικάρα. Ισπανία: τι'χες Γιάννη, τι'χα πάντα, άντε baillar και δώστου baillar και στο τέλος...λέλες. Ιταλία: η μεγάλη επιστροφή και τα ρέστα. Όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω. Άθλιο τραγούδι, ωραία τζαζ αισθητική, νόμιζα ότι θα βγει από κάπου ο κος Ripley, του παραπήγε η δεύτερη θέση. Βαρεθήκαμε!!! Συνεχίζουμε...Σουηδία, με τον αέρα του νικητή:  Popular my ass!!! Τι pathetic πράμα ήταν αυτό; Τραγούδι χωρίς αρχή, μέση και τέλος, με τον ρουβαϊζον τύπο που σπάει τζάμια, ποτήρια και ότι γυαλικό υπάρχει. Τι κάνει ο δύσμοιρος για την νίκη!!!  Τί μας άρεσε (κάπως, μην τρελαθούμε κιόλας); Η Γεωργία, που ανακάληψε τους Evanesence μετά από 10 χρόνια. H Ουκρανία, με την τύπισσα με την γλυπτική, νά'ναι όλα τα λεφτά. Και η τραγουδίστρια κουκλάρα, αλλά το φόρεμα "ξεπουπούλιασα ένα κοτόπουλο" τί τό'θελε; Η Αυστρία με πολύ δυναμική φωνή και αξιοπρεπές τραγούδι. Μας άρεσε η Κύπρος, παρότι δεν προκρίθηκε. Και τελευταίο αφήσαμε τον νικητή της Τουρκοvision (όπως μετονομάστηκε προσφάτως), το ευρωπαϊκό Αζερμπαϊτζαν. Έλα ύπνε πάρε με. Η Βίσση και ο Ζαχαράτος του Αζερμπαϊτζαν ενώσαν τις δυνάμεις τους και φέραν την πολυπόθητη νίκη στην Μητέρα-Πατρίδα. Running Scared, αλλά δεν ξεκουμπίστηκαν να την κάνουν και μας πρήξαν τα νεύρα με το κλαψ-moon (μη μας κλείσει και η λογοκρισία) λέμε-τώρα τραγούδι τους. Φωτιές, πάθος(;;!!;;) στις ματιές των ερμηνευτών και κάπως έτσι η Ευρώπη επιβεβαίωσε ότι το πανηγύρι που λέγεται Eurovision έχει αρχίσει να γίνεται πολύ πολύ προβλέψιμο και άρα βαρετό. Εμάς δεν μας άρεσε η ελληνική συμμετοχή, το ξεκαθαρίσαμε αυτό. Τώρα λοιπόν όλα αυτά τα λαμόγια που δεν την βοήθησαν καθόλου, θα στηθούν για φωτογραφίες δίπλα στον Λούκα και τον Srereo Mike; Άντε και του χρόνου...

ΥΓ. Ζω με την ελπίδα ότι κάποτε θα στείλουμε τον κατάλληλο υποψήφιο στην Eurovision: τον Κατέλλη ή τον Παρασκευά. Τότε να δούμε τι θα γίνει...